Na eerdere vangstmeldingen over maanvissen en bonito’s langs de Noordzeekust werd er afgelopen zondag een goudharder gevangen. Uitgerekend tijdens het lustrum van het open federatief kampioenschap zeevissen. In meerdere opzichten een kampioenschap met een gouden randje.
Het is en blijft een fraai gezicht. Zondagmorgen 10:00 uur. Op het strand van Wijk aan Zee zwiepen 71 sportvissers vrijwel tegelijkertijd een hengel met lood en aas richting de horizon. Voor de deelnemers is de wereld vier uur lang heel klein geworden. Eén motto. Eén doel. Zoveel mogelijk vis vangen met één hengel.
Niet alleen de belevingswereld is klein die morgen. Ook het decor van de wedstrijd is letterlijk klein en kent bij de start een hoog Hitchcock-gehalte. Krijsende meeuwen, mistbanken uit zee en de typische geur van de in nevelen gehulde Hoogovens. Op dat moment ziet het er nog niet gezellig uit, maar het lijkt de geconcentreerde wedstrijdvissers niet eens op te vallen. Zij staren uitsluitend naar de top van de hengel.
De mist trekt al snel weer weg en de wedstrijd eindigt onder een stralende zon. Of beter gezegd in café de Zon, waar de blije winnaars van de wedstrijd hun prijzen mogen ophalen. Korpswinnaar is het team van Ahoy Yuki met 662 cm vis en 20 punten. Zij winnen allemaal een strandhengel én het felbegeerde wedstrijdbord. De individuele winnaar van de wedstrijd is Hans Hendriks van korps IJZZV. Hij wist in vier uur tijd 11 vissen te vangen, goed voor 250 cm vis én de eerste plek. Dat betekent dat je als eerste mag kiezen van de door Hengelsport Rik uit Beverwijk goed gevulde prijzentafel. Hans verlaat het podium met een hengel en het wedstrijdbord.
In de niet alleen bij voetbal belangrijke derde helft van het kampioenschap zeevissen vragen wij commissielid zeevissen van de federatie tevens lid van het winnende korps, Marcel Noort, naar de winnende tactiek van vandaag. Marcel vertelt dat je met een zwakke oostenwind heel weinig vis onder de kust kan verwachten. ‘Bovendien moet je die ook nog delen met 71 deelnemers. Dat vraagt om een specifieke benadering en dan nog is een beetje geluk met de loting ook heel prettig. Maar wat al snel duidelijk werd, is dat de vis echt kort onder de kant zwom. Vaak is de spoeling dan erg dun. Vooral bot en misschien een zeebaarsje, maar de rest van de gevangen vis is vaak toeval. Daar kan je vooraf geen tactiek op afstemmen.’
Marcel geeft aan dat het geheim bij het korpsvissen ook daadwerkelijk ligt in de tactiek. ‘Je moet met vijf man allemaal een redelijke prestatie neerzetten. De zwakste schakel is van grote invloed op het eindresultaat. Als 1 teamlid geen of heel weinig vis vangt dan drukt dat de teamprestatie en het eindresultaat. Al dagen vooraf ben je als team bezig met weer, getij, aas, onderlijnen en wat dat betreft is het ook mooi dat er nieuwe aandacht is voor de korpsen door de commissie zeevissen van Sportvisserij MidWest Nederland.’
‘Vandaag was het aasgeheim in ieder geval slikken.’ Gaat Marcel vrolijk verder. Even kijk ik hem niet begrijpend aan. Slikken? ‘Ja, dat zijn kleine zagers. Slikzagers. Botten zijn er dol op. Ik ga liever van huis zonder pieren dan zonder slikken als de vis onder de kust ligt. Als de vis ver weg ligt –en vaak zijn dat scharren- dan is de zeepier weer favoriet.’ Ik moet deze uitleg even op mij laten inwerken en ondertussen werp ik nog een blik op de einduitslag. Ik schiet in de lach als ik ‘Ahoy Yuki’ teruglees bij de korpsen. ‘Is dat de strijdkreet van jullie team?’ vraag ik Marcel onwetend. Hij giert het uit. ‘Nee, man. Dat zijn onze sponsors; een hengelsportwinkelier en een hengelsportmerk.’ Yuki? Het blijft een wondere wereld, die wedstrijdvisserij…
Klik
hier voor de gehele uitslag. De foto's staan op
facebook.