Peter dobbert door... met een blikje maïs en een Fischereischein.
Ja, u leest het goed, ik neem u deze keer naast onze polder ook even mee over de landsgrenzen. Ik was door de forellen in het Geestmerambacht weer lekker enthousiast geworden en keek dan ook uit naar mijn jaarlijkse vliegvistrip naar de Eifel. Eigenlijk mijn enige vliegvistrip per jaar, want ik hou niet zo erg van vliegvissen. Ik noemde het zelf altijd een goede manier om weinig te vangen, maar daar ben ik inmiddels wel van teruggekomen. Vliegvissen kan onder omstandigheden uiterst effectief zijn om situaties het hoofd te bieden en moeilijk vangbare vissen over de streep en uit het water te trekken. En in veel Duitse wateren is het sowieso de enige toegestane methode. Voor mij is het wel een nadeel dat ik een niet zo goed werkende linker hand heb, waardoor ik het strippen niet zo heel lang vol houd.
Voor het zover was moest ik eerst maar eens een paar flinke vissen vangen in onze eigen wateren.
Het vangen van vis is niet zo moeilijk, maar het vangen van "target"-vissen vergt vaak enige planmatige aanpak. Een planmatige aanpak vraagt daarentegen weer tijd, en daar ontbreekt het me aan. Dus ik ga ad hoc wat watertjes af, voer in de windhoeken wat maïs en hoop dat ik een keer de jackpot raak.
Zo ook het Paasweekend. Op weg naar werk en huis passeer ik dagelijks een watertje bij een industrieterrein, waarvan ik weet dat er karpers zitten. Geen grote, maar wel aantallen. Daarnaast zitten er mooie rovers, zoals de metersnoek van mijn (vlieg-)vismaat en de prachtige polderbak van een snoekbaars die mijn achterneef Rick ving in het najaar. Het feit dat ik er dagelijks langs rijd, biedt mogelijkheden hier een kleine voercampagne op te zetten. Dit deed ik in de week voor Pasen.
(een polderkasteel voor neef Rick)
2de Paasdag was het dan zover, op pad met maïs en een penhengel zocht ik een plekje. Het liep als een speer, met 5 aanbeten in anderhalf uur mag een karpervisser gerust tevreden zijn. Minder tevreden was ik met de 4 geloste vissen... Gelukkig wilde 1 vis wel het haakje in de bek houden tot hij in het net lag. En een andere collega, die hier ook dagelijks voorbij rijdt, kwam net op tijd om wat mooie foto's te schieten.
Al met al dus in ieder geval een vis voor deze column. Daar wilde ik graag een mooie kopvoorn bij zetten, maar die zitten hier niet. Dus werden er 2 extra visdagen bijgepland in Duitsland, zodat er ook een water met kopvoornmogelijkheden kon worden bevist. Helaas had ik alleen begin april vrij, en dat is voor forel en witvis in midden-Duitsland rijkelijk (te) vroeg. Maar, als je niet gaat vang je zeker niks.
(vismaat Joost met een mooie forel uit een stroomversnelling)
We arriveerden op de eerste warme dag van het jaar in Kyllburg, waar we onze vergunning ophaalden en te water gingen. De temperatuur liep binnen 2 uur op van 8 naar 28°C en dat kwam de vangsten niet echt ten goede. Een hele dag wapperen ( peitschen, zoals als een Duitse visser met dezelfde opvatting over vliegvissen als ik heb, het noemde) leverde mij 5 erg ondermaatse forellen op. Joost had meer succes, is de kunst machtig en weet waar hij moet vissen. Zelfs een mooie 40-er zat erbij. Ik vond wel een school dikke kopvoorns waar ik me een uur lang op heb stuk gegooid en zag een reus van een forel een vis opjagen en uiteindelijk ook vangen. Maar vangen werd niets. De tweede dag was ik wat beter gewend aan deze visserij en wist er een visje meer uit te pulken. Wel waren ze nu groter en mocht ik een hoge 30-er voor de lens houden. De Kyll is toch wat meer voor mei en juni.
Over naar de Wied in het Westerwald. Hotel Zum Wiedbachtal in Döttesfeld beheert samen met de lokale visclub zo'n 10 kilometer rivier en beek, waar je voor een tientje per dag kunt vissen. Joost ving al snel 3 echt dikke forellen. Ik viste diverse stekken uit maar ving alleen een gestippelde alver. Uit het niets schoof mijn dobbertje weg en boog mijn hengel diep door. Na een stevige dril kon een prachtige halve meter kopvoorn op de mat. Ook deze missie was geslaagd.
(Een leuke woordspeling: ik heb de hele dag aan de wied gezeten)
Maar je hoeft echt niet ver weg of naar een betaalwater voor een mooie vis. Afgelopen weekend waren de Bloemendagen in mijn woonplaats Limmen. Mijn visstek was opgesierd met een drijvende bak met bloemstuk, maar dat hoefde geen belemmering te zijn voor de vis. Dat bleek op zaterdag avond, toen ik in een uur tijd 3 brasems van ruim een halve meter ving en mocht afsluiten met mijn eerste zeelt van het seizoen: 52 cm.