Het is zomer. Mooi tijd om de lezers wat leuke visserijen voor te schotelen, vond ik. Maar tot nog toe vond de vis dat niet. Ik ging tevergeefs op snoekbaars in het Noordhollands Kanaal, op fint op de pier en sluizen, op karper in Spaarnwoude. Nergens ving ik een vis. Wel veel zeelten, maar daar heb ik al genoeg over geschreven. En mooie forellen en vlagzalm in de Kyll, maar dat valt dan weer buiten het werkgebied van de federatie. Gelukkig heb ik een goeie vismaat die af en toe ook wel eens wat afwijkends wil vangen, en zo gingen we donderdag naar het Noordzeekanaal op harder. Ik heb hier vorig jaar ook al een mislukte sessie gehouden, maar het moet me toch een keer lukken?
We gaan eerst naar het pontje Buitenhuizen. Aan de rechterkant mag je niet meer komen, daar staan verbodsborden. De lokale snackbarhouder roept het ons al na door zijn loket, en dat zal ongetwijfeld betekenen dat er al wat bekeuringen zijn uitgedeeld. Dat doen we dus maar niet. Linksom zijn wat gaten in het riet, waar vismaat Joost en ik ieder een plek vinden. De korstjes brood genieten geen enkele interesse, maar de zinkende vlokken worden gretig stukgeknabbeld door de zwartbek- en brakwatergrondels. Als er een boot langs vaart zie ik plots een staartvin naar me toe komen. Ik blijf rustig staan en kijk wat er gaat gebeuren. Een dikke winde scharrelt wat tussen de rietschoven waar ik achter sta. Ik trek mijn vlok naar me toe, laat hem een halve meter achter de vis zakken en die maakt direct rechtsomkeert, grijpt het brood en zwemt weg. Pats, hangen! De zachte matchhengel buigt diep en de winde maakt enkele mooie sprongen, alvorens zich gewonnen te geven.
42 cm winde aan brood.
Ik kan mijn geluk niet op, het is de eerste knappe winde sinds jaren. Maar er gebeurt verder niks meer, dus een verplaatsing is aan de orde. We rijden richting Zaanstad. Ik weet nog een mooie plek, waar ik af en toe harder zie, en waar zeker andere vis te vangen is. Het is er ondiep en mogelijk kunnen we daar nog een leuke slag slaan.
Het is een behoorlijke wandeling langs het kanaal, zeker bij de bijna tropische temperaturen, maar dan vinden we toch de stek. Tot mijn niet geringe verbazing is er geen schub te bekennen. Ook in het half uur dat we in het kristalheldere water kijken en brood voeren, zien we geen enkele vis. Ik ga een gok wagen. Ik heb zoals altijd een back up plan, namelijk lokvoer voor de windes. Ik ga dit voer op deze stek gooien en dan de stek een half uurtje met rust laten. We pakken onze spullen op en lopen verder langs het kanaal. Niet echt gemakkelijk, maar je wilt per slot toch een vis vangen. Ook op de andere plekken zien we geen enkel bewijs. Terug naar het lokvoer. Daar is gebeurd waar ik niet op durfde te hopen: de stek ligt bezaaid met azende harders! Snel optuigen en vissen maar. En dan komt weer dat syndroom van veel vis zien maar niks vangen. We zijn zowat een uur bezig, zien steeds meer harders op de ballen voer azen, maar het brood laten ze liggen. Tijd voor nog een gok. Ik kneed van het brood en het voer een deegje en doe een balletje aan mijn haak. Ik verwacht er niks van maar binnen enkele minuten vliegt de pen weg is en gaat de lichte pellethengel zo krom als een hoepel.
De pelletmatchhengel gaat hoepeltje rond, feest!
Joost maakt wat foto's van de dril en ook van de gelande vis. De harder is 62 cm, een verbetering van mijn oude record ( uit 1999) met 4 cm. Ik ben dolblij! Nu nog proberen om ook Joost een vis te laten vangen. We krijgen beide nog steeds volop vis op de stek, maar ze zijn wat schuwer. Joost mist 2 aanbeten en dan is het plots bij mij nogmaals raak. Deze vis is nog groter en neemt meters lijn. De megastaart slaat grote wielen in het water.
Grote wielen in het water, wat een dril. Toch weet ik ook deze dril in mijn voordeel te beslechten en heb opnieuw 4 cm bij mijn record opgeteld: 66 cm.
Hardervissen is een zeer spannende en frustrerende bezigheid. Je krijgt soms de ene na de andere vis op de stek, maar niks bijt. En als er dan gebeten wordt sla je de haak uit de bek. Als je een hele school op de stek hebt, vang je altijd de kleinste, of die ene blankvoorn die er ook bij zwom. En dan zijn alle vissen weg. Vandaag ging een keer alles goed voor mij. Ik had een nimfhaak maat 12 met ingebogen punt en zware draad. Deze pakte perfect vlees. De harders pakten maar sporadisch het aas, maar een slimme zet met de informatie die de vis zelf afgaf bracht me 2 aanbeten. Die ook nog eens beiden bleven hangen. Ook kwamen de vissen gewoon terug op de stek, zelfs tijdens de dril. De eigenlijk wat te licht gekozen hengel hield het keurig, evenals de 17/00 nylon. En dan is hardervissen ineens de mooiste visserij die er bestaat, met de sterkste vissoort die je in ons binnenwater kunt vangen.
Nog te vangen tot eind september in de havens van Den Oever en langs de Afsluitdijk, het Noordzeekanaal tot in Amsterdam, en tussen de pieren en sluizen van de IJmond. Probeer als aas ook eens kaas of gekookte aardappel.
