Aalbiologen onder de paraplu van de ICES – een internationale, wetenschappelijke raad voor onderzoek en advies – blijven zeer bezorgd over de toestand van de aal. Het aalbestand bevindt zich namelijk op een historisch dieptepunt. Vergaande maatregelen zijn daarom noodzakelijk voor de instandhouding van de soort.
Voor het Noordzeegebied wordt de hoeveelheid jonge aal, graadmeter voor de voortplanting, geschat op minder dan 1% in vergelijking met de periode 1960-1980. Deze schatting is gebaseerd op onderzoek naar het aalbestand in de aan de Noordzee grenzende landen. Voor de andere Europese landen ligt de hoeveelheid jonge aal op circa 5%. Dat lijkt minder ernstig, maar ook dit cijfer is een dieptepunt. De aalbiologen dringen daarom aan op vergaande maatregelen om de sterfte door menselijke invloeden (vervuiling, waterkrachtcentrales en visserij) naar nul te brengen.
Nederland: Sterke afname aalbestandIn het kader van de Europese Aalverordening rapporteert Nederland ook jaarlijks over de toestand van de aal. Uit de cijfers van IMARES, het Nederlandse instituut voor visserijonderzoek, blijkt dat de intrek van glasaal sinds 1980 een sterke daling vertoont en de laatste 10 jaar onveranderd laag is: nog maar enkele procenten van het vroegere niveau. Cijferreeksen voor de ‘rode aal’ (opgroeiende aal) van de Waddenzee en het IJsselmeer vertonen hetzelfde beeld. De situatie in het rivierengebied is niet eenduidig.
In de bovenrivieren nemen de aantallen alen sinds 1998 af, in het gebied van de benedenrivieren lijkt deze trend echter (nog) niet aanwijsbaar.
KLIK HIER voor het volledige bericht.
Bron: Sportvisserij Nederland