In 1899 is de 'Chaunacops coloratus', een straalvinnige vissensoort wetenschappelijk beschreven aan de hand van een dood exemplaar. Amerikaanse wetenschapperskonden de vinarmige nu voor het eerst filmen.
De vinarmigen of armvinnigen maken deel uit van de orde van straalvinnige vissen. Hun naam ontleent dit type vis aan hun typische jachtmethode. Zo bezitten ze drie voelsprieten die aan het midden van hun kop zijn bevestigd.
De sprieten kunnen in alle richtingen bewegen zodat ze lijken op een prooidiertje. Op deze manier lokt de vis zijn prooi die bij aanraking van de spriet in een reflex door de vis wordt opgeslokt. Een beetje zoals een hengelaar zijn vis binnenhaalt.
Diepzeevis De meeste vinarmigen leven in de diepzee op een diepte beneden 0,9 km, te diep voor zonlicht om door te dringen. Sommige van deze bodemvissen hebben armachtige vinnen, waarmee de vis over de oceaanbodem kan lopen. Vandaar ook de Nederlandse benaming voor de vis. Sommige families vinarmigen worden echter ook in ondiep water aangetroffen zoals bepaalde soorten zeeduivels of vleermuisvissen.
Grote kop
Kenmerkend voor de vinarmigen is hun relatief grote kop waarbij de rest van het lijf in het niet lijkt te vallen. De vissen kunnen een lengte van 200 centimeter krijgen, maar gewoonlijk worden ze ongeveer 90 centimeter lang. Het maximaal geregistreerde gewicht is 30 kg.
Amerikaanse wetenschappers zijn er nu dus in geslaagd om met een telegeleid apparaatje een 'vreemde' armvinnige voor het eerst te filmen. Het gaat om de Chaunacops coloratus, een diepzeevis die voor het eerst beschreven is in 1899 op basis van een dood exemplaar.
Toevallige ontdekking
De biologen ontdekten de vis per toeval in Californische wateren. "We wisten niet dat deze soort ter hoogte van Californië en de kuststreek van Costa Rica leefde", aldus hoofdonderzoeker Lonny Lundsten. De onderzoekers troffen de vis 'wandelend' over de zeebodem aan. "Typisch voor de armvinnige", vervolgt Lundsten.
De beelden van de Chaunacops coloratus zijn genomen op een diepte van 3.200 meter. "Dat is veel dieper dan we dachten dat dit type vis kon voorkomen, meer dan 1.500 meter om precies te zijn", aldus Lundsten.
Uit analyse van de beelden en verder onderzoek blijkt ook dat de vis van kleur verandert naarmate hij ouder wordt. De volwassen exemplaren hebben een mooie felrode kleur. De kleinere en jongere exemplaren neigen naar blauw en dan zijn er die die hangen tussen rood en blauw.
(INM) Bron: BBC