Nederland loopt warm voor het schaatsen. Om het leven voor de watervogels dragelijk te houden, worden her en der wakken gehakt. Ook voeren we ze graag bij. Helaas zijn de wakken niet goed voor de vissen onder het ijs.
In het najaar daalt de temperatuur van het water. Het leven onder water past zich hierop aan. Veel insecten en amfibieën kruipen in de modder. Algen, de zuurstofproducenten onder water, vangen nog een beetje licht door het ijs heen en kunnen zuurstof blijven aanmaken, ook al is dit minder.
Vissen passen hierop hun lichaamstemperatuur en activiteit aan, waardoor hebben ze minder zuurstof nodig.
Sneeuw en wakken
Tot nu toe is er niets aan de hand. Wanneer er echter sneeuw op het ijs komt te liggen, dringt er minder licht door. De algen zijn dan niet meer in staat zuurstof aan te maken. Hierdoor kunnen vissen in ademnood komen en zullen de gevoeligste soorten sterven. Door de daling van de visstand blijft er meer van het weinige zuurstof over voor de sterkeren.
Extra complicatie voor vissen zijn de wakken voor watervogels. Deze zijn niet groot genoeg om licht door te laten naar de zuurstofmakende algen. De hoeveelheid watervogels in en rondom een wak zorgt er echter wel voor dat het water sterk vervuild raakt met uitwerpselen. Bacteriën en schimmels in het water breken deze uitwerpselen af. Dit proces kost veel zuurstof. In de onmiddellijke omgeving van een wak leidt dit tot vissterfte met als gevolg dat de dode vissen in het wak komen bovendrijven.
In ecologisch opzicht is vissterfte in de winter niet zo vreemd. Het is alleen zo'n akelig gezicht.
Maatregelen
Het verwijderen van sneeuw op het ijs heeft tot gevolg dat algen onder het ijs weer meer zuurstof kunnen aanmaken. Het aanbrengen van zeer grote wakken, zonder dat daar watervogels bij komen levert eenzelfde resultaat. Om watervogels te weren en om te voorkomen dat de wakken dichtvriezen, wordt er vaak stro verspreid over deze wakken. Bovendien zijn de wakken dan goed zichtbaar voor de schaatsers!
Klik hier voor meer informatie
Bron: HHNK