Waterschappen en het ministerie van LNV roepen constant dat VBC’s belangrijk zijn. Sterker nog, het niet deelnemen eraan ontneemt je iedere mogelijkheid om visrechten van ze te huren. De afgelopen weken zie ik daarentegen tot mijn stomme verbazing (nou ja, niet helemaal) dat diezelfde overheden hun uiterste best doen om belangrijke zaken buiten de door henzelf opgelegde VBC’s om te doen of mogelijk te maken.
Zo belt een beroepsvisser mij dat hij de rechten van een deel van het Amsterdam-Rijnkanaal heeft overgenomen van een andere beroepsvisser. Wat?! denk ik, en dat zeg ik ook. Alles zou echter volgens de regels zijn gegaan en wanneer ik mij in die regels verdiep, vind ik op de site van LNV tot mijn stomme verbazing (nu wel echt) nieuwe regels van najaar 2009 die overdracht mogelijk maken zolang oude en nieuwe huurder het eens zijn. Met voldoende geld lukt dat al snel. De regel geldt niet van een deel van een huurovereenkomst - daarom stuurde LNV mij terug toen ik twee zijkanaaltjes van het Noordzeekanaal van federatie naar vereniging wilde overhevelen om eerst even alle VBC-leden een handtekening onder dit plan te laten zetten - maar wel voor overdracht van een volledige huurovereenkomst. Het hele Noordzeekanaal inclusief zijkanalen overdragen aan een ander mag dus wel zonder de VBC in te lichten. Wie bedenkt dit? Ben ik de enige die dit niet begrijpt?
Nuttig overleg?
Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier kan ik ook al niet goed volgen. Of eigenlijk wel, maar het staat me niks aan. HHNK heeft doelstellingen voor de visstand bedacht, niet in overleg met de huurders van het visrecht maar op eigen houtje. Die doelstellingen maken deel uit van een visplan. Laat ik nu denken dat we met de gehele VBC een visplan aan het schrijven waren… Nu krijg ik ineens een uitnodiging om in een workshop op de vissendoelen van HHNK te schieten! En mocht ik het er niet mee eens zijn: als visrechthebbende mag ik als het aan HHNK ligt ook al geen vis meer uitzetten om aan mijn eigen doelen te werken want HHNK verbiedt dat in de keur. Iedereen is enthousiast over overleg maar daarnaast maken we wel gewoon onze eigen plannen, of stellen we regels op die zorgen alle partijen buiten het overleg om hun gang kunnen gaan.
Kaart
Woensdag iets leuks: een bezoek aan het kadaster om naar een proef van de nieuwe sportviskaart Flevoland te kijken. De kaart dient een ander doel dan de oude sportviskaarten. Uiteindelijk willen we met kaarten de huidige viswaterlijst vervangen. Met een kaart kun je zien aan welk water je staat en met kleuren en symbooltjes kunnen we aangeven welke papieren je voor dat water nodig hebt en wat je er mag. De reis naar Zwolle is prachtig. Het uitblijven van files draagt daaraan bij maar vooral de fantastische witte landschappen waar ik doorheen rijd. Met het kacheltje aan geniet ik volop.
De kaart ziet er goed uit maar er kan nog wat meer informatie op. Bovendien zie ik veel vaarten waar we volgens mij mogen vissen maar die kennelijk niet in de viswaterlijst genoemd staan. Daar was ik al bang voor en dat is ook de reden dat ik die vaarten in Flevoland in de lijst van 2010 op één hoop - ‘alle vaarten en kanalen in de Flevopolders’ - gegooid heb. Al hoorde ik afgelopen week dat dat ook weer niet correct zou zijn. Dat moet ik dus even uitzoeken.
Oostvoorne
Ik heb nog onverminderd last van schaatskoorts. In de vorige elfstedenwinter was ik daar volkomen resistent tegen. De alles doorsnijdende oostenwind herinnert me aan een weekend Oostvoornse meer. Het vroor zo hard dat we gewoon over de bevroren zoute binnenbakken naar de dammen konden lopen. Ik was nog autoloos. Zaterdag ging ik heen met mijn maten uit Beverwijk en ’s avonds pikte mijn maat uit Rotterdam me weer op. Daar ging ik dan de zondag mee vissen. De snijdende kou die me trof toen ik uitstapte, was onvoorstelbaar. Het gevoel toen mijn Beverwijkse maten me tegen de schemering achterlieten, staat me nog levendig voor de geest. Als mijn maat uit Rotterdam niet komt, vries ik hier dood! Een mobiele telefoon had ik ook nog niet. De opluchting was groot toen ik rond half zeven zijn autolichten zag. Intussen had ik nog een paar forellen gevangen ook. Ik moet daar deze winter weer eens heen gaan. Een van de mannen uit mijn schaatsles vist ook met de vlieg en hij wil er graag een keer naartoe. Als het natuurijs weg is tenminste.
Richard van den Bos