Greep uit de week 179

'Waarom kan ik als lid van Kennemerland niet bij jullie in de Bosbaan vissen?', riposteerde ik een Amsterdamse vragensteller. 'Omdat Sportvisserij Nederland dat tegenhoudt?' Er kwam niet meteen een antwoord maar langzaam begon het de man te dagen dat de hengelsportvereniging in zijn woonplaats er iets mee te maken had. Hetzelfde kun je vragen voor de speciale visputten in Brabant en Limburg, de Ringvaart van de Haarlemmermeer, de stadswateren in Barneveld of diverse recreatiegebieden en dan zijn respectievelijk onze eigen verenigingen in Brabant en Limburg, het beroep, de gemeente en het recreatieschap de dwarsliggers. Sportvisserij Nederland, de federaties en vele verenigingen zijn al jaren op volle kracht bezig om alle eigenaren en huurders van visrechten ertoe te bewegen hun water aan alle sportvissers beschikbaar te stellen. In te brengen in de landelijke lijst dus. Dat kunnen we zelf niet omdat we de visrechten van al die wateren niet hebben. Degene die die rechten heeft, bepaalt wie er mogen vissen. Wat ons betreft zijn dat alle aangesloten sportvissers en het liefst zouden wij dat vandaag nog in orde maken! We zijn al een heel eind - getuige de volgens sommige sportvissers veel te dikke lijst van viswater - maar de laatste wateren zijn natuurlijk het lastigst. Onwillige beroepsvissers, eigenwijze hengelsportverenigingen, vervelende natuurorganisaties, onwetende gemeenten en andere visrechthebbenden maken ons het leven behoorlijk lastig.

Karper aan de vaste stok
Vorig jaar november heb ik met collega Peter een poging ondernomen om een zwik dikke wintervoorns te vangen. In tegenstelling tot Peter rommel ik op dat gebied maar wat aan. Met veel plezier hoor, maar bovenin de wedstrijduitslagen kom je mij niet tegen. Onderin ook niet trouwens. De trip vorig jaar stond verbazingwekkend genoeg in het teken van karper. Waar ik er met mijn matchhengel af en toe eentje ving, stond Peter met de vaste stok driekwart van de tijd karper te drillen. Toevallig lag er een hele groep karper op onze stek - dacht ik toen. En vreemd dat ik wel voorns ving.

Ik zou een idyllische omschrijving van onze stek kunnen geven maar dan zou ik liegen. Met een i-pod met klassieke muziek en een goede koptelefoon en de ogen strak op de dobber gericht zou je hier heerlijk tot rust kunnen komen. Ik laat de voorns aan Peter en leg een karperhengel met een boilie uit. Wat fijngekauwde bollen er omheen. Peter pakt de vaste stok.

Volgens mij gaat het vandaag helemaal goed komen. Al na een paar minuten trekt een dikke, oude blankvoorn het elastiek uit de top. Daarna een paar missers en een klein visje. Af en toe stijgen er wat belletjes op van de voerstek. Karper? Als Peter op een zwaar gewicht aantikt, denken we even dat het weer zover is. De boosdoener blijkt echter een brasem te zijn. Die vangen we hier na oktober niet vaak meer.

Even later vliegt het elastiek weer de top uit. Deze vis schiet los voordat we er iets van gezien hebben. Dat leek verdacht veel op karper… Onze kans op een fantastische voornvangst wordt met de minuut kleiner. Misschien tegen de schemer nog? Het pennetje van Peter komt iets omhoog en zakt dan langzaam weg. Na het aantikken zeilt het elastiek als een meterslange groene streep over het water voor me langs naar links. Whooow…! Twee meter tuig, drie meter elastiek, vier meter hengel een uitgestrekte arm weten de vis binnen tien meter net aan tot stilstand te brengen. Ongelofelijk wat je met zo'n elastiek uit een draadje 10/00 kunt halen.

Na de nodige spannende momenten en veel gemanoeuvreer tussen de bomen en struiken weet ik de vis in het grote karpernet te krijgen. Geen voorn maar wel een vis die ons allebei een grote grijns ontlokt!