Er komt goed weer aan. Harde zuidwestenwind, bewolking en stijgende temperaturen. Als ik het een beetje goed uitmik, kan dat op mijn vrije dag een paar mooie karpers opleveren. Ik wil het nog een keer proberen op het zwaar beviste polderwater waar ik ze twee jaar terug 's winters zo slecht kon vangen. Dat zit me nog steeds dwars.
Een paar dagen vooraf heb ik al wat gevoerd met boilies. Ik wil met name een paar minder beviste plekken proberen en ik heb bovendien een avond geknutseld aan een geniaal systeem. Althans, dat vind ik. Mijn hoofdlijn heb ik door een rietstengel heen gevoerd. Die stengel zet ik met een stuitje tegen het lood aan en erboven staat een grote drijver. Pal naast mijn aas staat dus een rietstengel en nergens is een lijn te bekennen. Langs de kanten staat riet genoeg dus dat zou geen argwaan moeten wekken.
Om half negen ligt alles erin. Twee oranje ballen staan strategisch langs het riet. Vismaat Jan vist langs de overkant. De wind trekt langzaam aan. Er komt een goede kabbel en de lucht betrekt. Het ziet er steeds beter uit. Als we nu niet vangen, doen ze het op de dag gewoon niet. Dan moet ik er maar eens een nacht aan wagen.
Stil
De beetverklikkers blijven stil. Terwijl ik zéker weet dat er karper op onze stekken zwemt. Twintig jaar geleden had je er onder deze omstandigheden zo een paar gevangen. Die vissen zitten er nog steeds maar ze zijn een stuk gehaaider geworden. Je gaat van alles bedenken. Zou een karper schrikken van een rietstengel die er eerst niet was? Toch minder dan van een lijn, lijkt me. Zou het alleen werken als je midden tussen het riet vist?
Aan het eind van de middag laat Jan's pieper zich dan toch horen. Hij zit meteen vast aan het riet langs de overkant. De vis zit er nog aan maar hij komt niet los. Omlopen en met de schepnetsteel onder water wroeten levert uiteindelijk een gebroken onderlijntje op. 'Wat naar', zeggen we, of woorden van gelijke strekking. Een half uur later gaat zijn andere hengel. Een kleine schubkarper vormt een schrale troost.
Donker Jan moet naar huis maar ik blijf nog even. Misschien doen ze het in het donker veel beter. Eén hengel verplaats ik naar de overkant. Daar heeft Jan tenslotte twee beten gehad. Met die harde zijwind maar even zonder rietdobber. De hengel in het kommetje waar we twintig jaar terug altijd geweldig vingen, laat ik liggen. Ik kan me niet voostellen dat daar nu geen vis in ligt. Mijn dobber verdwijnt langzaam in het grijs van de avond.
Pas na donker wordt het weer echt zoals ik gehoopt had. De zuidwestenwind blaast stevige golven over het water. De temperatuur lijkt te stijgen. Het is zeker een graad of zeventien. Witte wolken jagen onder een donkergrijze hemel door. Het ziet eruit als een computeranimatie.
Om acht uur loopt de swinger van de hengel tegen de overkant omhoog, Hangen! De vis geeft goed partij en pas na een minuut of tien heb ik 'm onder de kant. Waar de zon verdwenen is, kleurt de lucht nog helblauw. De strakke lijn steekt er scherp tegen af. De hengel buigt diep over het water als de vis door het oppervlak ploegt. Prachtige foto's zie ik, alleen is er niemand om ze te maken. Ik sla ze op in mijn geheugen. Met enige moeite krijg ik de vis in het net. Een puntgave schubkarper met een enorme staart. Net geen twintig pond. Jan zou nog even langskomen en precies op dit moment zie ik zijn silhouet op de dijk. Perfect, kan-ie meteen wat foto's schieten.
Weer raak Een half uurtje later is het weer raak, op dezelfde hengel. Deze vis is nog sterker dan zijn voorganger en hij houdt me zeker een kwartier bezig. Uiteindelijk sluiten we het net om nog een mooie schubkarper, ietsje zwaarder dan de vorige.
Waarschijnlijk liggen er nog een paar vissen in het verschiet maar ik ben tevreden. Het donker maakt kennelijk een belangrijk verschil. Volgende keer gaan we 's avonds. Eén ding vind ik jammer. Ben je creatief bezig, denk je goed na, komen de beten gewoon op het standaard systeem op de standaard stekken. Hoewel, ook het systeem aan de andere hengel is eigenlijk verre van standaard. Maar ik had zo graag die rietdobber weg zien zeilen. Ik laat 'm in ieder geval nog even aan mijn hengel zitten.
Richard van den Bos