Wat wil een sportvisser? Die vraag speelt de laatste tijd constant door mijn hoofd. Volgens mij is het antwoord eenvoudig.
Een sportvisser wil vis vangen, af en toe een grote, lekker zitten, goed bij zijn stek kunnen komen en dat alles op en aan zoveel mogelijk wateren. En natuurlijk één document - liefst een klein pasje - om in al die wateren dag en nacht te mogen vissen.
Wat me vervolgens bezig houdt, is hoe die wensen in relatie staan tot de dingen waar wij ons dagelijks vol verve op storten. VBC-overleg, visplannen schrijven, inspraak op Natura 2000 plannen, KRW-plannen, waterbeheersplannen en nog meer plannen. Belangrijk, dat zeker, maar zonder uitzondering lange termijn projecten waarvan het resultaat, áls er dan eindelijk iets uit komt, niet erg tastbaar is. Hoe enthousiast kun je onze sportvissers daarmee maken? Zelf kan ik er niet altijd even warm van worden, en dan weet ik nota bene nog donders goed hoe belangrijk sommige van die zaken zijn!
Wilde ideeën
Waar ik wel warm van word, zijn de wilde ideeën die mijn collega’s en ik soms in een spontaan opkomende brainstorm te berde brengen. Zonder uitzondering dingen die concrete sportvismogelijkheden opleveren. Dingen waarvan een sportvisser zegt: ‘Super, daar zit ik op te wachten!’ Zo hebben we een paar wateren op het oog die je gewoon als sportviswater zou moeten inrichten. Afgesloten wateren die kunnen dienen als compensatie voor de almaar schraler wordende open watersystemen. Geen gemekker over natuurdoelstellingen of exotische soorten maar gewoon volzetten met vis. Brasem en karper kan, maar waarom geen Siamese karper, Afrikaanse meerval, steur of andere gave sportvissen? De nieuwe generatie visvijvers!
Zalm
Verder fantaseren we wel eens over zalm-hatcheries aan de grote rivieren. In Amerika functioneert dat prima. Je lokt die zalmen met een lokstroom vanuit de rivier via een bypass de hatchery in, strijkt ze af, mengt kuit en hom en laat het broed korte tijd opgroeien in de hatchery en vervolgens weer de rivier op zwemmen. Een hatchery doet niet meer dan het succes van de natuurlijk voortplanting enorm opkrikken. Negentig procent van het broed overleeft. Als we dat nu samen met het beroep financieren en vangstquota afspreken, hebben we er beide plezier van. En heeft het beroep een alternatief voor de aal.
Uitzetten
Misschien is er ook wel een manier te bedenken om de snoekbaarspopulaties op onze grote wateren een flinke injectie te geven. Zodat we allemaal - sport en beroep - méér kunnen vangen. Nu ruziën we over de vis die er is, terwijl we als visrechthebbenden het recht hebben om vis uit te zetten.
Wilde ideeën? Absoluut. Maar ik hoor graag waarom ze niet zouden werken.
Richard van den Bos