Greep uit de week 166

De aannemer die op de pieren aan het werk gaat, belt ons. Opdrachtgever Rijkswaterstaat had overleg over de sluiting beloofd maar de mate van overleg valt tegen. De sluiting blijkt korter dan eerder aangekondigd maar verdere meevallers zijn er niet. Of toch wel? De eerste weken wordt er doordeweeks van zeven tot vier gewerkt, de laatste werkzaamheden zijn gedurende laag water en dus op variabele tijden. Dat biedt nog een hoop ruimte voor visserij. De aannemer bevestigt dat we buiten de werktijden kunnen vissen. Kunnen we onze achterban berichten dat ze voorlopig nog ’s avonds en in de weekends kunnen vissen? Nee, dat weer niet. De pieren zijn officieel tot eind september volledig gesloten en dat mogen we naar buiten brengen. Als u niemand aan het werk ziet, kunt u dus vissen. Maar dat hebt u niet van mij.

Noord-Hollands kanaal
De aannemer die langs het Noord-Hollands kanaal aan het werk gaat, kan ik niet eens te spreken krijgen. Wel zijn opdrachtgever, maar die kan weinig meer melden dan dat er begin september een planning zal zijn. Het is fijn dat er een nieuwe beschoeiing komt maar minder fijn dat de aanleg daarvan qua plaats en waarschijnlijk ook qua tijdstip precies gaat samenvallen met een grote nationale wedstrijd van zo’n 200 deelnemers. Uitstel van het werk gaat geld kosten maar verplaatsen van de wedstrijd - waarvan de voorbereidingen al in volle gang zijn - is ook niet eenvoudig.

Water kwijt
Beroepsvisser Boerdijk wil ook niet wat wij willen. Hij is boos - onterecht denk ik - en haalt al zijn water uit de landelijke lijst. Als huurder van het volledige visrecht kan-ie dat gewoon doen, of ik nu hoog of laag spring. Sommige sportvissers lijken dat nog altijd niet te beseffen maar hier is het bewijs. De relatie sport - beroep verslechtert op veel plaatsen en ik ben daar niet gelukkig mee. Het maakt het leven minder aangenaam en kost ons ook nog viswater.

Gek!
Zelfs onze eigen achterban ziet onze ideeën niet altijd zitten. Donderdag bespreek ik met collega Jan Kamman onze viswaterlijst. We voegen de landelijke en federatieve lijst samen tot één boekje en dat moet een duidelijk boekje worden. Zo min mogelijk uitzonderingen, uniforme regels en veel water voor alle sportvissers. Althans, dat vinden wij. Gelukkig zijn veel verenigingen het daarmee eens. We kunnen heel wat beperkingen schrappen en er komt het nodige water bij. Toch zijn er nog steeds verenigingen die hun water exclusief voor de eigen leden willen houden. Of die een afwijkende gesloten tijd voor roofvis willen handhaven. Of een voerverbod, of weet ik veel wat voor andere onzinnige regels. Gek word ik ervan!

Twintig kilo
De drang om een echt grote karper te vangen, wordt steeds groter. Het lijkt wel alsof zich in mijn hoofd plannen ontwikkelen zonder dat ik daar zelf invloed op heb. Daar kan zelfs een aangenaam middagje geep en makreel vangen met de familie van de Veluwe niets aan veranderen. Een superleuke visserij hoor, maar zodra de stroom eruit ging en de actie afnam, doken die verdraaide karpers weer op.

Langs de meeste wateren die ik ken waar vissen boven de twintig kilo in zwemmen, staan dag en nacht tentjes met karpervissers. Langs de plas die ik op het oog heb, is dat ook zo geweest maar ik hoor er al een tijd niets meer over. Een wandeling rond het water bevestigt mijn vermoeden. Er is wel gevist maar zo te zien niet al te intensief. Er staat een fraaie kabbel, de vogels zingen uitbundig en er heerst rust. Misschien houd ik het hier wel een tijdje uit.

Richard van den Bos