Het is weer gesloten tijd. Tot eind mei mogen sportvissers wel vissen maar niet met wormen, slachtproducten, kunstaas of vis. Misschien verwacht u van mij dat ik nu eindelijk eens haarfijn uiteen ga zetten waar deze wetgeving op gestoeld is en dat ga ik ook doen. Het wordt alleen geen uitgebreide uiteenzetting want ik kan volstaan met drie woorden: je reinste flauwekul.
Voor en na deze gesloten tijd is het nog mooier. U mag dan een tijdje wel met kunstaas en vis vissen maar niet op snoek! Vermomd als snoekbaarsvisser kunt u de ene na de andere snoek vangen, u bent volkomen legaal bezig zolang het maar per ongeluk gaat.
Dat verbod op worm en slachtproducten is er ooit gekomen toen de gesloten tijd werd opgeheven. Omdat het beroep bang was dat we in april en mei teveel aal zouden gaan vangen, is bedongen dat we niet met die aassoorten aan de gang mochten. Waarom niet meteen een aalmeeneemverbod? Waarschijnlijk omdat dat te duidelijk zou zijn.
Waarom die gesloten tijden voor snoek, snoekbaars en kunstaas zo ongelijk lopen, is me een raadsel. Dat moet natuurlijk duidelijker, maar als we dan toch de wet gaan aanpassen, pleit ik voor totaal opheffen van die onzinnige beperkingen. Tenzij iemand mij kan uitleggen waarom een snoek meer last van een vangst heeft dan een brasem of karper of waarom een Nederlandse snoek schade van een vangst zou ondervinden en een Zweedse of Canadese niet. Volgens mij zijn de snoekbestanden in Zweden en Canada stukken beter dan die bij ons!
Karper
Ik heb weer een paar keer gevoerd op de stek waar het ijs mijn plannen vorig jaar tot stilstand bracht. De zon moet de karpers tot zwemmen brengen en misschien schuiven ze de haven wel uit, voorzichtig de beschutte hoek van de plas in. Met mijn zware hengels en dunne lijn op de molens kan ik net voor de ingang van de haven gooien. Een tweede hengel leg ik voor een slootje, naast wat rietplukken. Jan vist mee en achter mijn nieuwe shelter zitten we vorstelijk, uit de wind in de zon. Ik heb met opzet een zwart shirt aangetrokken om zoveel mogelijk zon te absorberen en dat doet-ie voortreffelijk.
We genieten van thee, broodjes en chocola. Op zulke momenten neem ik me altijd voor me de rest van mijn leven niet te druk meer te maken. Dit is het ware leven!
Ik twijfel of ik pop-ups zou moeten gebruiken. Bij het binnenhalen pik ik veel gevallen blad van de bodem en misschien ligt die boilie daar wel helemaal onder. Halverwege de middag krijg ik beet voor het slootje. Een brasem. Toch hoopgevend.
Even later draai ik een andere ongenode gast binnen. Een wolhandkrab heeft zich aan de Waterland-boilie vergrepen. Dat werpt meteen de vraag op of die beesten niet continu over mijn haakaas heen staan en zo een karperbeet verhinderen. Eigenlijk typisch iets van het boilievissen met lood: steeds die sluimerende onzekerheid of alles wel goed ligt.
Jan moet om vier uur weg. Ik zit het uit tot een uur of negen maar er gebeurt niks meer. Lekker gevist natuurlijk, maar toch. Een knappe karper was meer dan welkom.
Richard van den Bos