De baggerstort in het Gooimeer is begonnen en de telefoon staat niet stil. Nu de verzoeken om uitstel in afwachting van de rechterlijke uitspraak van zowel de federatie als Anti Slibplatform Gooimeer zijn afgewezen, is de kans dat de rechter zich alsnog tegen slibstort uitspreekt gering.
Wat nu? Sommigen vinden dat we op de barricaden moeten. Ons vastketenen aan de baggerschuiten of zo. Ik heb het gevoel dat we onze energie beter kunnen gebruiken. We hebben er al ontzettend veel tijd en werk in gestoken maar we hebben gewoon verloren. Ik ben van nature optimistisch maar de kans dat we de stort nog kunnen stoppen, lijkt me nihil.
Visplannen en paling Drie VBC-overleggen deze week. We gaan nu overal aan de veelbesproken visplannen werken. Was 'het visplan' voor veel mensen tot nog toe een vaag begrip, iets waarbij je je niks kunt voorstellen, nu ligt er ineens een inhoudsopgave met hoofdstukken en paragrafen over concrete zaken die iedereen herkent. Hoe is de huidige visstand, welke regels gelden er, wie wil wat wegvangen, zijn er problemen met stroperij, hoe intensief wordt er gevist? Daar ben ik blij mee want ik zie ineens dat sport- en beroepvissers begrijpen wat de bedoeling is en in discussie gaan over wat er in het plan moet.
Enkele waterbeheerders hebben al te kennen gegeven een door alle partijen onderschreven visplan te willen hebben. Sommige beroepsvissers hebben mij al gevraagd of wij - de sport - wel willen meedenken over een plan voor de bevissing van aal. Dat wil ik best maar ik hoef er niet lang over te denken. Sterker nog, ik héb al een plan en dat dragen we als sport ook al een tijdje uit: stoppen met aal onttrekken. Ik kan moeilijk mijn handtekening onder iets anders zetten als we onze eigen achterban verbieden aal mee te nemen! Waar ik vooral over mee wil denken, is plannen om herstel van de aalstand te bevorderen.
Overleg in Bilthoven
Donderdagochtend ben ik in Bilthoven om met enkele collega's over VBC's en visplannen te praten en daar komt dit ook aan de orde. Jaap Quak heeft er goede ideeën over. Je kunt glasaal die vervuilde gebieden in wil (bijvoorbeeld het benedenrivierengebied), wegvangen en uitzetten op schone plekken waar ze kunnen opgroeien en van waaruit ze als schieraal weer weg kunnen trekken. Aalreservaten dus. Voorwaarde is natuurlijk dat ze niet voor die tijd weggevangen worden. En je kunt natuurlijk ook schieraal die er niet uit kan de dijk over zetten. Al blijft dat een lapmiddel. Je kunt beter geld steken in het passeerbaar maken van de barrière die die alen tegenhoudt.
Het is altijd leuk om op het landelijke kantoor te komen. Daar zitten toch zestig collega's die met mij werken aan de goede zaak en die ik maar af en toe zie. Niels schiet mij aan en ik weet meteen waarom. Hij werkt aan de digitale visplanner en had mij nog wat laatste (dat zegt-ie al heel lang) vragen gesteld over water in ons gebied. En ik was er nog niet aan toe gekomen.
Een belangrijke collega waarmee ik al jaren een goed contact onderhoudt - overigens niet alleen vanwege zijn functie! - is magazijnbeheerder Wim. Daar moet ik ook even langs.
Op de kamer van directeur Joop Bongers ligt de hagelnieuwe poster met De Nederlandse Zoutwatervissen. Twee posters zelfs, want onze zee is zo soortenrijk dat eentje te krap bemeten zou zijn. Wat een fraaie platen zeg! Het zijn de allereerste en vooralsnog enige exemplaren. Eigenlijk vind ik 'm nog mooier dan de zoetwaterposter. Joop ziet wel dat ik die posters graag mee naar Uitgeest zou nemen, samen met het nieuwe zoute veldgidsje dat erbij ligt. Gelukkig is hij de beroerdste niet en rijd ik even later met een primeur achterin terug naar mijn kantoor.
Richard van den Bos