Zaterdagmorgen, half 10. Ik pak mijn visspullen bij elkaar, check buienradar omgeving Lelystad en zet koers naar Castricum. Vismeester Rien staat al klaar met zijn spullen en we kunnen snel op pad. De jaarlijkse vrijwilligersdag van federatie Midwest Nederland is ons doel vandaag.
We gaan naar Toms Creek, alwaar we in de watten worden gelegd en lekker mogen vissen. Rien heeft kaas mee om op karper te gaan vissen, ik ga voor de forellen. Ik krijg zondag eters, en de gerookte forellen van Toms zijn erg lekker. De omwisselservice zorgt ervoor dat ik mijn eventuele vangst kan omruilen voor gerookte vis, met bijbetaling van de handelingskosten. Een aanrader. Het is druk op de weg en we zijn als een van de laatsten ter plekke. Er staat een groepje jeugd en ouders in nette kleding en een zeer goed geklede man arriveert gelijk met ons. Hij komt me vaag bekend voor. Geen vissers. Staat er wat te gebeuren?
( Jan Teeling tijdens de uitreiking van de Jan Teeling Award)
Jazeker, na de uitreiking van de Jan Teeling award aan HSV De Snoek uit Harderwijk verschijnt de zojuist gearriveerde net geklede man weer in beeld, inclusief ambstketting. Het is de burgemeester van Beverwijk die onze teruggetreden secretaris Kees Schotanus mag onderscheiden als Ridder in de orde van Oranje Nassau.Een terechte onderscheiding voor deze bevlogen bestuurder, die veel voor elkaar heeft gekregen en ook met tegenwind stug bleef doorfietsen. Ik heb jarenlang met Kees in diverse besturen en overleggen samengewerkt en heb aan den lijve moge ondervinden hoe hij als strateeg al zetten verder was dan waar een proces zich op dat moment bevond. Kees informeerde mij regelmatig over zijn keuzes en waarom welke personen in een proces een bepaalde rol moesten gaan spelen. Boeiend spel, ik ben zelf een matig maar geïnteresseerd schaker en herkende zijn strategieën vaak terug in het eindresultaat.
( Ridder Kees met familie)
Bij het uitzoeken van de vijvers raakte ik in gesprek met Paula Petiet, bekend van Visvrouwen. Paula is een enthousiast visser, met name wedstrijden, maar zoals we op TV zagen, van alle markten thuis. Ze werkt ook voor Toms Creek, en pratende over mijn voornemen wat gerookte forel te gaan scoren, vertelde ze me dat zij die rookt. En omdat ik ze zo lekker vind, probeerde ik een tipje van haar recept-sluier opgelicht te krijgen. Ik ben nu ingewijd in een geheim waarvan ik wellicht ooit, op deze plek, iets zal prijsgeven.
Op naar de vijver. Ik heb het plan het vissen te combineren met een paar gesprekjes, zodat ik wellicht een leuke insteek voor mijn column kan vinden. Met al die enthousiaste vissers en vrijwilligers is dat een fluitje van een cent. Op "mijn " vijvertje naast de entree en het terras ( strategisch gekozen om wat gesprekjes te scoren) schuif allereerst een deel van de familie Schouws aan. Dorpsgenoten, wedstrijdvissers en sinds kort is dochter Mandy in dienst van onze federatie. Vervolgens sluipt Ton Moed voorbij. Ton en ik hebben jarenlang samengewerkt in de federatieve jeugdcommissie. Hij is nog geen steek veranderd, hoewel zijn baardje wat moderne vormen heeft aangenomen. "Werk jij eigenlijk nog, Ton?", vraag ik. "Nee joh, ik ben al 3 jaar met pensioen". Ik vraag hem of je in zijn vak er gewoon nog met 58 uit mocht, maar Ton is dus gewoon een jaar of 8 ouder dan ik hem inschatte. Zo zie je maar, vissen en jeugdwerk houd je jong!
Nog meer jeugdwerkers posteren zich naast me. Perry en Mila zijn namens De Vaart-Poscar aanwezig. Perry is wedstrijdvisser en houdt van grote vissen vangen. Maar ja, vrouwlief wilde graag op forel, en zo staan ze met gehuurde spullen naast mij op de vijver. De vis wil niet erg bijten, maar een truc met een bekend smeerseltje ( zie foto aan het eind van mijn column) op mijn aas brengt vrij kort na elkaar 4 forellen in het net. Het gonst en murmelt langs de vijver en al snel sluipen de eerste spionageposten langs mijn visspullen. Mandy checkt mijn aasbakje en Perry besluit om elk eventueel noodzakelijk visattribuut te komen lenen. Hij heeft zijn spullen thuis gelaten en er moeten toch wat aanpassingen aan zijn montage worden gemaakt. Als even later ook bij hem de forellen beginnen te bijten ben ik nog niet van hem af, want tangen, onthakers en ander materiaal is keer op keer nodig. Als tegenprestatie mag ik een foto van hem en de grootste forel van de dag maken, zodat ik een leuke plaat voor de column heb. En hij mag hoofdpersoon zijn in mijn stukje. Hoe leuk is dat.
We hebben allebei inmiddels 6 forellen in het bakje en ik besluit het even op een andere vijver te proberen. Temeer daar vanuit een schuilhutje een deel van het Dagelijks Bestuur hun rol als de 2 oude mannetjes van de Muppets met verve vertolkt. Ik ga linksom naar de volgende vijver. Perry zegt dat hij het zo ook even ergens anders gaat proberen. Als ik ingooi ontmoet mijn dobber in mid air een andere dobber. Het is die van Perry, die via de rechterkant van de schuilhut de zelfde vijver heeft uitgekozen. Terwijl wij onze lijnen ontwarren worden we door het Muppet-team uitbundig voorzien van komisch commentaar. De schuilhut heeft aan de andere kant ook ramen...
Het was weer een geweldige dag op de mooiste commerciële vislocatie van Nederland, met het leukst denkbare gezelschap voor zo'n dag. Op de terugweg vertelt Rien honderduit over zijn belevenissen op de karpervijver. Thuis pak ik de mok uit die ik gekregen heb. Een ode aan Richard van den Bosch. Met een regenboogforel erop. En Richard aan het water, op jacht naar zo'n vis. Daar heb ik nog een heel leuk verhaal over. Maar die bewaar ik nog even. Net als het recept van Paula.
Foto's en column door Peter van der Heijdt