Peter dobbert door....... over 2018

Het is december, het einde van een mooi visjaar. Wat zal ik later herinneren van dit jaar? Die lange, warme, zonnige, droge zomer? Ik werk in een aan de agrarische sector verbonden industrie, en ik voelde dagelijks de zorgen van onze leveranciers over het tekort aan water, aan veevoer, aan schaduw, aan regen. Maar thuis genoot ik van een heerlijke zomer, waar we bijna elke avond in de tuin zaten te eten.

Al vroeg in het jaar diende zich een warme periode aan, ik zocht in januari het Friese stroomgebied van de Lauwersmeer op, op zoek naar de windetrek. Een tweede en derde bezoek leverden inderdaad de felbegeerde windes op, in een paaibeek.

De kroon op deze zoektocht kwam met de vangst van een megawinde in onze hoofdstad, waar een vis van 58 cm zich in mijn broodkorstje vergiste.

Records
Ik eindigde vorig jaar met een column over het stellen van doelen. Ik wilde 4 records breken, waarvan winde de belangrijkste was. Op Koningsdag ving ik een paar haringen in IJmuiden, waarmee ook al een tweede record werd gezet, want nog nooit had ik een haring gevangen. Een portie dient nog steeds als aasvis en ze hebben inmiddels al een paar snoeken opgeleverd.

De zoektocht naar grote winde bracht me ook aan de IJssel en het Twentekanaal. Daar ving ik een baars van 42 cm, waarmee er al 3 van de 4 targets waren gerealiseerd. De 4de werd een mooie snoek die ik nabij mijn woonplaats ving in een prachtige setting van brug, molen en gemaaltje.

Om het succes van het hele jaar aan deze 4 records op te hangen, is te kort door de bocht. Een korte tijd kon ik in een geliefd watertje nogal wat zeelten vangen, ik wist mijn seizoentotaal op te schroeven tot 39 stuks, en misschien lukt het me om er rond de Kerst nog 1 bij te vangen. De omstandigheden worden goed!
Ik heb de nodige technieken aan de tand gevoeld, waarbij het vissen met de centerpin op zeelt me erg is bevallen. Naast heel veel drilplezier levert het ook wel eens een fraai plaatje op.

Toen het weer te warm werd en dus ook het water, zocht ik een manier om wel te vissen maar dan op minder kwetsbare soorten. Een paar avondjes zeebaarzen leverden leuk vis op, maar wel allemaal klein spul. Maar ik was niet voor niks geweest, ik sprak er genoeg die ze niet konden vangen.

Vis van het jaar: giebel

Eind juli vond ik een lommerrijke sloot waar de hele dag schaduw over een water hing. Deze sloot was wel 5 graden kouder dan andere wateren, bleef nagenoeg onbegroeid en geen erwtensoep. Hier kon ik vissen vangen die niet in het net al het loodje legden, die lekker konden knokken en waar ik af en toe een leuke verrassing scoorde. En hier ving ik de vissen die voor mij de vis van 2018 waren: giebels. Met een omgebouwde forellenhengel van 3,3 meter en 12/00 onderlijn ving ik er soms wel 20 op een avond. Met af en toe een karpertje ertussendoor heb ik hier geweldige sessies beleefd. Ik heb hier ook enkele vroegere vismaten weer aan het vissen gebracht. Maten waarmee ik in mijn vroegere leven veel viste, maar die om uiteenlopende redenen niet of nauwelijks meer vissen. Na een paar van die hard knokkende giebels waren deze mannen weer helemaal verknocht aan onze heerlijke sport.

Ik wens iedereen een heerlijk Kerstfeest toe, veel gezondheid in 2019 en veel strakke lijnen! Tot ziens in het nieuwe kalenderjaar.

Peter van der Heijdt