Prachtig viscentrum verscholen in het groen

Bij Fort Abcoude ligt het viscentrum voor gehandicapten verscholen in het groen. De meeste vissteigers zijn bezet. Het ziet er rustiek en gezellig uit. Vrijwilligers zijn druk in de weer om het iedereen naar de zin te maken. Mensen met een handicap, cliënten uit zorginstellingen of revalidatiecentra, bewoners van verpleeghuizen maar ook ouderen zijn hier welkom om te vissen. Het vissen is kosteloos, ook de bruikleen van hengels en aas en voer.

In het paviljoen zitten de beheerder Elvira Oudemans en oud-voorzitter Evert Jan Graatsma aan een grote tafel. Vrijwilligers die bevlogen vertellen over de historie van het centrum. Het viscentrum is uniek in Nederland en bestaat al sinds 1964. De winnaar van een actie van de KRO stelde zijn prijs van 1050 gulden beschikbaar om een veilige visomgeving voor gehandicapten te maken. De omroep omarmde dit initiatief en deed er nog eens 5000 gulden bij. Twee jaar na dato was de Stichting Viscentrum Gehandicapten Abcoude een feit en werd het viscentrum geopend.

Iedere maand is er een wedstrijd, zo ook vandaag. De deelnemers komen van heinde en verre. Er zijn cliënten van een zorgboerderij uit Scherpenzeel. Hun begeleidster is dapper bezig met maden aan de haak van de vissers doen. Even later klinkt er een luide gil. Beet! Vrijwilligers gaan op een holletje op de kreet af en helpen bij het onthaken van de zeelt. De visvrijwilliger vertelt, feit of fabel, dat de vis ook wel doktersvis wordt genoemd omdat de huid antibiotica bevat die andere vissen beschermt tegen ziektes.

Verderop zit een mevrouw van 85 jaar in een rolstoel. Ze vist al sinds haar vierde, toen nog met een kippenveer en kromme speld. Tot voor kort kende ze het viscentrum niet. Op Moederdag kreeg ze van haar zoon hier een dagje vissen cadeau. Ze vond het zo leuk dat ze nu met haar man is gekomen. Het stel geniet zichtbaar.

Beheerder Elvira is ondertussen de keuken in gegaan om de lunchpakketten te maken. Voor €4,50 krijgen de deelnemers verschillende broodjes, drinken en een mars. Ze maakt ook meteen de lunch voor de vrijwilligers. Die eten tussen de middag aan de grote tafel.

Harry Burger laat trots het paviljoen zien. In de grote kantine kun je van alles krijgen, van een cappuccino, frisdrank en bier tot een gehaktbal of uitsmijter. De ruimte wordt ook wel verhuurd wat voor inkomsten zorgt. In de winter schaatst de ijsvereniging er. Dan is er zelfgemaakte erwtensoep en glühwein.
Op de zolder van het pand is een werkplaats waar flinke geklust wordt. En alles door vrijwilligers, er is een visteam, klusteam en barteam. Een club mensen die goed op elkaar is ingespeeld en met veel enthousiasme hier vaak meerdere dagen per week actief is.

Op steiger 15, de laatste steiger in de reeks zitten vader, zoon en aanhang te vissen. Het zijn trouwe bezoekers uit Doetinchem. Zichtbaar is er geen handicap maar vader vertelt dat hij een paar keer een beroerte heeft gehad en dat zijn leven flink is veranderd. Er zijn al drie karpers gevangen die snel worden gewogen zodat ze meteen weer het water in kunnen. Ze kiezen bewust voor de laatste steiger omdat ze goed ter been zijn. De steigers in de buurt van het paviljoen laten ze aan de mensen in een rolstoel.Van de 15 steigers zijn er 11 toegankelijk met een rolstoel.

Op één van die eerste steigers zit een wat jongere deelnemer. Een spierziekte dwingt hem tot de rolstoel. Hij kan zelf auto rijden waardoor hij hier regelmatig komt. Later op de dag blijkt dat dat hij in de prijzen is gevallen.

Even verderop zit een echtpaar waarbij de man vol trots laat weten dat zijn vrouw ‘Carpcatcher Ria’ goed kan vissen en haar hand niet omdraait voor het onthaken en vasthouden van vis. Vandaag wil het vissen niet zo lukken maar hier aan het water zitten is geen straf.

Een verzorger van Cordaan uit Amsterdam komt later op de ochtend met drie cliënten met een verstandelijke beperking. Hun vissteigers zijn door de vrijwilligers al in orde gemaakt. Stoeltjes, tafeltje, netten, hengels. Ze kunnen meteen aan de slag. Regelmatig hoor je de gulle lach van deze vissers.

Om twee uur klinkt de toeter. De wedstrijd is afgelopen. Iedereen komt naar het terras met de kleurrijke bloemen. De puntentelling wordt opgemaakt en ondertussen worden de steigers weer opgeruimd. Dan volgt de prijsuitreiking met bekers en medailles. De vrijwilligers worden uitbundig bedankt en iedereen keert na een dag buiten weer naar huis. Het team van het viscentrum drinkt nog een drankje met elkaar en maken zich op voor de volgende dag.

Openingstijden
Het paviljoen is van april t/m september op woensdag open van 9.00 uur tot 16.00 uur. De andere dagen op afspraak. Van oktober t/m maart is het paviljoen op afspraak open. Vissen is het hele jaar door mogelijk tussen zonsopkomst en zonsondergang.
In mei t/m september is er iedere derde woensdag van de maand een wedstrijd.
www.viscentrumgehandicapten.nl / planviscentrum@gmail.com