Peter dobbert door: Dromen, slot van een trilogie (column)

De cursieve tekst hierboven is van mijn column van afgelopen Kerst. Ik heb toen een doel gesteld en een plan naar dat doel toe gemaakt. Het idee was een trilogie waarbij alle stukjes op hun plaats zouden vallen in een grande finale. Best wel een gok als je een column schrijft. Want de afloop ken je niet, en wat nu als het doel niet bereikt wordt? Iets met een nachtkaars...
Mijn plan was als volgt. Ik zou de paaitrek van de windes van het Lauwersmeer volgen, een riviersessie doen en de finale in onze eigen omgeving beleven. Alle 3 de locaties konden 55+ windes opleveren, als de condities goed waren. Maar ja, tijd is beperkt en de stekken vragen om een complete visdag. Iets wat ik normaal nooit doe. Powersessies van 2 a 3 uur, dan ben ik er wel klaar mee.

De eerste 2 tochten, hebt u kunnen lezen, ving ik in totaal 4 windes. Allen 40+, maar niet die echte megavis. Wel pakte ik en passant een dik persoonlijk record baars van 42. En mijn vismaat ving wel een megawinde, 53 cm.

Maar een finale is pas een grande finale als je hem winnend afsluit. Dus moest ik zelf een megawinde vangen. Waar mooier dan in de urban jungle van onze hoofdstad kon dit eindigen? En zo trok ik zaterdag morgen om 5 uur naar Amsterdam met een lange vlokhengel, een zak witbrood en een schepnet. En uiteraard een fototoestel. Ik vond een parkeerplaats waar ik tot 9 uur gratis kon parkeren, vlak bij het IJ. Ik strooide rijkelijk brood bij bruggetjes en bootjes. Met enige regelmaat waren er vissen actief, maar vangen lukte nog niet. Tijdens het loopje naar de volgende stek passeerde ik een bruggetje waaronder 4 dikke windes lagen te azen in de sterke stroming. De stroming in deze grachten wordt volgens mij veroorzaakt door scheepvaart op het IJ, of spoelen van de sluizen, maar in ieder geval gedraagt de winde zich dan ook als stroomvis en staat vlak onder het oppervlak in de stroom. 3 van deze vissen waren 50+ , en de vierde was bijna 60. Die moest ik hebben. Ik besloot de gok te wagen om zonder te voeren te gaan voor één vis. Hopen dat het die grote zou zijn.
De korst werd hard meegevoerd door de stroming en dreef onder de brug door. Een winde greep de korst en spuugde hem weer uit. Direct knalde een tweede vis erop. De vlokhengel boog tot diep in het handvat en met veel geplons kwam de vis naar het net. Het haakje 12 zat netjes voor in de bek en het schepnet gleed soepel onder de vis. Hij is groot. Ik denk dat ik hier de grootste van het groepje te pakken heb. Snel rol ik de meetmat uit. Vis onthaken en op de mat. Wow!!! Een nieuw PR, 58,5 cm, een echte megawinde. Mijn droomvis voor 2018!

Het is me gelukt, ik heb een doel gesteld, naar dat doel toe gewerkt en het doel weten te realiseren. En ik heb nog meer dan een half jaar om dit nog te overtreffen. En echt mooie foto's te maken...