Peter dobbert door... de queste naar een mega-winde deel 2 (column)

In maart maakte ik een tour richting Friesland en Groningen, in navolging van de paaitrek van de winde. Deze verliep volgens verwachting, alleen bleef een echt monster uit. Op een familiereünie sprak ik met mijn enige vissende familielid, Ron, die dicht bij de IJssel woont en daar met de korst dikke windes vangt. Mijn queste sprak hem aan en er werden datums geprikt. En afgezegd. En weer geprikt. Ron heeft net zo'n druk leven als ik en uiteindelijk konden we de laatste zondag van mei vastleggen. Het weer was perfect, oostenwind, veel zon en ruim 25°C. Weinig regen maakte de IJssel ter plaatse een helder water met zeker 3/4 meter doorzicht. Met 3 broden in de tas gingen we op pad. Omdat het roofvisseizoen weer was begonnen ging een kleine selectie kunstaas ook mee.

Met de pont van de Veluwezoom naar de Achterhoek en daar de auto meteen maar neerzetten. Tussen de kribben nabij zijn woonplaats wist hij meerdere stekken. Op de eerste stek was enige activiteit te bespeuren en in afwachting van de stijgende vissen rommelde ik wat met een stroomdobbertje en wat maden. Elke worp resulteerde in een aanbeet van de diverse grondeltjes. Een winde van 28 cm bracht alvast wat hoop. De korsten vielen uiteindelijk ten prooi aan de meeuwen en we trokken naar een volgend kribvak. Hier was duidelijk grotere vis actief. Ik rommelde weer met een dobber en maden en Ron wierp wat klein kunstaas in het rond. Een mooie winde volgde de plug tot onder de top maar pakte niet. Wel kwam er nu vis op de korsten. Ik demonteerde de hele lijnopzet, knoopte een klauwhaak aan en wierp mijn korst. Te ver uit de kant. Ik sloeg de korst los om opnieuw te werpen. Een grote boeggolf maakte zich los uit de kabbel bij de andere korsten en schoot vol op mijn afgeslagen korst.

Een hernieuwde worp werd gelukkig alsnog beloond met een niet te missen aanbeet. Wild springend knokte de vis, in een poging zijn vrijheid te herwinnen, maar het net bracht redding. Met 43 cm niet de vis die ik zocht, maar wel een goed begin van de dag.

Ron wisselde van plug naar shadje en wierp vlak naast de krib, om vervolgens direct zijn hengel dubbel te vouwen. Een geweldige knokker had zich vergist in het rubber en na zo'n 10 minuten konden we een kasteel van een snoekbaars in het te kleine net trekken. Ron verbeterde met deze vis zijn oude PR naar 82 cm. Deze dag rook naar meer!
De volgende stek was perfect voor winde. Ik kreeg in het 2de kribvak volop dikke winde op de korsten, alleen werd de school door de scheepvaart verstoord.

Ron pakte wel een mooie vis in zijn kribvak, een vis die voor mij een PR had betekend. Ja de queste was nu wel succesvol, maar nu moest ik er zelf natuurlijk ook nog zo een vangen. Dit kregen we niet meer voor elkaar, het onweer verdreef ons van deze stek. Op zoek naar een luwe en veilige stek kwamen we bij Lochem aan het Twentekanaal. Een roofvisstek, maar ik zag kansen.

Ron begon met kunstaas en ik begon weer korsten te strooien. "Hier zit helemaal geen winde, joh", zei Ron. "Wel hoor, heb er meermaals over gelezen", pareerde ik. Nog voor ik mijn hengel had opgetuigd kreeg ik gelijk, 2 vissen slobberden druk de korsten weg. We kregen ze niet te pakken maar het heilig vuur was alweer ontwaakt.

Midden op het kanaal was ook een vis aan het oppervlak actief. Wasmot aan de haak en daar vloog de vlokdobber naar het midden. Precies een decimeter naast de kruisende vis plopte hij in het water, om meteen te verdwijnen. Een dikke baars was mijn deel. "Hier zit veel baars", zei Ron, "ook veel grotere dan dit visje". Ik wisselde de vlokmontage voor een schuifpennetje en een grotere haak met 2 dendro's erop. Eerste inzet meteen een mooie aanbeet, die ik op half water verspeelde. Nieuwe wormen, nieuwe kansen, en ook de volgende inzet was raak. Zwartbekgrondel...

Een volgende inzet werd verspeeld in de steenstort onder de kant. Geen reus maar wel kwijt. Nieuwe haak en verder maar weer. Dit keer bleef de vis hangen en leverde een geweldige strijd. Mijn 1-ponder werd tot in de greep krom getrokken en de top raakte het water meermaals. Snoekbaars? Nee, uiteindelijk kwam een prachtige baars boven, vuurrode buikvinnen, imposante stekel en een gigantische muil. Wat een beest! Ron schepte wat even later mijn nieuwe PR baars bleek te zijn. Met 42 cm een geweldig dier. Geen roofblei dus maar wel een nieuw PR.

The search goes on!