Peter dobbert door... over doelen en dromen

In juni 1992 viste ik in de Guden A in Denemarken vanaf de zwemsteiger elke morgen van 4 tot 9 uur met de matchhengel op voorn en brasem. Met als doel een record te breken. Dat record kwam er, op de laatste dag. Ik ving een blankvoorn van 39 cm. Waarom ik het nog weet? Het was de eerste vakantie samen met mijn vrouw, Nederland verloor van Denemarken op het EK voetbal in de halve finale, en de Denen pakten ook de finale. Alle Denen op onze camping doken diezelfde avond nog vanaf mijn vissteiger in de Guden A.

Mei 2017. Ik ben op een meeting van Tincahunters, een Facebook-groep. We vissen op zondagmorgen in Alblasserdam op een prachtig water, op zeelt. De vis werkt niet erg mee maar ik vang in ieder geval 6 vissen. Geen zeelten, maar wat baars en wat voorn. Ik zit ook hier op een steiger. In de dying seconds van onze visdag zie ik mijn dobber ondergaan. Ik sla aan, beleef een mooie dril en vang een reus van een blankvoorn. Ik zie meteen dat dit hem is. Mijn buurman komt direct naar me toe om foto's te maken. Dit is een bijzondere vis. Buurman kan goed fotograferen en ik heb een nieuw record. Een record waar ik al heel lang van droom. Dat ik heel vaak heb nagejaagd. Samen met Richard van den Bos viste ik in een watertje nabij een woonboot. We vingen daar 10-tallen voorns van hoog in de dertig centimeters. Ik heb zelfs een dag gehad waar ik er 40 ving, geen één onder de 30! 3 vissen tikten 38,8 cm aan. Ook op de Noorder-IJ plas wist ik in gezelschap van Richard een voorn van 38,8 te vangen. Onuitwisbaar in mijn herinneringen. Plaats, locatie en vismaat staan in mijn geheugen. Alles was onderdeel van een plan. Een plan om een 40+ voorn te vangen. We waren dichtbij maar konden het niet afdwingen. En dan, op Moederdag 2017, ligt-ie dan plotseling in mijn net. Op een dag dat ik er níet van had liggen dromen. Ik ging voor zeelt. Zoals Oranje in '92 voor goud ging. Ik ving een reuzenblankvoorn. Zoals de Denen ongedroomd het EK binnenhengelden. 's Middags werd Feyenoord kampioen en kwam de droom van Dirk Kuyt uit.

Het mooie van vissen is, dat je altijd een nieuw record kunt vestigen. Je kunt zelfs, met het nodige geluk en toeval, een Nederlands record of misschien wel een wereldrecord vangen. Mijn neef Ron woonde een tijd in Zoetermeer. Daar viste hij op giebels. In zijn watertje groeiden ze uit tot bijna een halve meter. Ron ving er zo een en had toen het Nederlands record in handen. Het was in zijn geval een afgedwongen record, plaats en methode waren goed, de vis was aanwezig. Uren maken en doorzetten, en dan heb je ineens Nederlands grootste gevangen giebel in je net. Met een PR is het wat eenvoudiger. Mijn neef nodigde me uit voor een dagje op zijn water, ik ving 3 giebels en die verbraken elke keer mijn PR. Zo makkelijk kan dat gaan.

Er zijn PR's die je bewust verbreekt en er zijn toevalstreffers. Je vist met een grote plug en vangt een reusachtige snoek. Ik ving mijn metersnoek op 20 meter water aan een UL-hengeltje, 18/00 nylon en een Mister Twister. Zonder onderlijn. Mijn grootste graskarper pakte ik op maïs met 16/00, haakje 16 vissend op zeelt. Mijn grootste kopvoorn ving ik doelgericht; wadend in de Duitse Sieg, vissend met een dobbertje onder de takken van een wilg. Dat ik echter eerst mijn PR beekforel ving, was niet de bedoeling! Soms vang je een record, meestal overkomt het je.

Ik wens iedereen een droomrijk 2018 in goede gezondheid, maak dit jaar je dromen waar! En maak dan weer nieuwe dromen. Voor later.

P.s.: mijn droom voor 2018 is een winde van 55+. En tijdens mijn pogingen dit te realiseren vang ik een dikke roofblei. Volgend jaar om deze tijd lees je hier dat dat gelukt is. Droom ik...