Zondagmiddag besloot ik na mijn werk ( jazeker, ik werk soms op zondag) nog even door te rijden naar het meer. Ik gokte op het haventje en zag bij aankomst diverse vissers staan. De vis was erg actief (forel houdt van koud weer en koud water) en ik zocht een mooi plekje uit. Ik ving met moeite een visje, ze zaten eigenlijk net buiten mijn werpbereik, en als ik anders wierp, kon mijn buurman niet meer vissen. De visser op de mooiste plek zat telkens vast aan het ijs en pakte in. Een mooi moment voor een switch van stek. Elke worp leverde hier een vis op. Een gezin dat langs liep, keek vol bewondering toe, en de zoon des huizes vroeg of hij de forel mocht landen. Ik vroeg hem of hij ook viste. "Ja, op karper", zei hij. "Nou, wil je dit eens proberen?", vroeg ik. De oogjes twinkelden. Ik legde uit hoe het werkte, wierp in en de dobber was zo vertrokken. Een leuke dril en veel plezier voor het hele gezin (moeder filmde op de phone, de zusjes stonden zowat in het water, vader hield de hond op afstand). Mijn medium matchhengel is wel wat anders dan een 3-LBS karperstok, en ook de dril van een forel is wat anders dan die van een karper. Het mannetje was verkocht. Zijn vriendje, die ook mee was, wilde natuurlijk ook wel. Die mocht even later op de foto met een vis van 51 cm (!) terwijl de andere alweer stond te drillen. Yibbida-yibbida , that's what fishing is all about, folks, zou Rex Hunt zeggen.
Deze nieuwe vissertjes (Jochem en Tom heten ze) weten echter niet veel, of zelfs niets van de visserij op forel. Daarom zal ik hier een uitleg geven over mijn manier van forelvissen, met dobber en wasmotten.
Forel is een zichtjager. Bovendien, en dat doet zowat elke roofvis, reageert hij op geluid. Iets dat in het water valt, wordt vaak even ter inspectie bekeken, of zelfs in de bek genomen. Een aanbeet volgt niet zelden kort na de inworp. Vooral bij regenboogforel, die graag in groepen rondtrekt, en waarbij dus sprake is van voedselnijd.
Toch ontdek ik elke keer weer nieuwe dingen. De forellen van de laatste uitzetting zwemmen bijvoorbeeld veel hoger in het water dan die van vorige keren. Gevolg is dat deze vissen de dobber zien en daar ook op reageren. Bovendien moet je je werptechniek aanpassen en de loodzetting op de onderlijn. Anders gooi je alles continu in de war.
Ik zal hier een overzicht van mijn materialen geven. Qua hengel voldoet een matchhengel, UL spinhengel, eigenlijk alles wat licht is en kan werpen. De speciale forelhengels leveren in ieder geval wel extra sport! Hierop een lichte molen met 20/00 nylon. Zet de slip niet te zwaar.
Qua dobbers heb ik een selectie gemaakt van doorzichtige plastic dobbers, dobbers in natuurlijke houten kleurstelling, hele korte dobbers (voor als je extreem hoog moet vissen) en dobbers die onder slechte omstandigheden nog zichtbaar zijn voor mij, de visser. Deze laatste komen alleen tegen het donker, bij mist en hoge golfslag tevoorschijn. Veel van deze dobbers worden aangeboden als pellet waggler of puddle chucker voor de commerciële karpervijvers.
Onderlijnen maak ik bij voorkeur van fluorocarbon. De dikte is niet zo heel spannend, ik heb recent prima gevangen met 20/00. De lengte is wel belangrijk, want loodjes, wartels e.d. vallen in het heldere water zeker op. Nu de vissen er al weer ruim 6 weken zwemmen, en de meesten al eens gevangen zijn, merk je dat ze wantrouwend worden. Onderlijnen bevestig ik tegenwoordig liefst met een speciaal miniwarteltje, zoals hieronder afgebeeld. De kleinste maten wegen net zoveel als een verklikloodje no. 8. Volgens mij heten ze split swivels.
Deze wartel komt vooral tot zijn recht vanwege het aas dat ik gebruik: wasmotlarven. Een op de haak geregen wasmot tolt als je hem binnenvist, wat kinken van de lijn tot gevolg heeft. Een warteltje met daaronder een wat stug fluorocarbon zorgen voor een natuurlijke aasbeweging en voorkomen kinken van de hoofdlijn. Wasmotten zijn verkrijgbaar bij diverse dierenspeciaalzaken die ook voor reptielenhouders inkopen. Mijn leverancier huist aan de Omval (als alternatief kun je ook voor maden of meelwormen kiezen).
Haken zijn nogal een ding. Aangezien de forellen weer teruggezet moeten worden, wil je voorkomen dat de vis de haak slikt. Ik heb lang gezocht naar de juiste haak. Forel is best een kwetsbare vis, en daarom is weerhaakloos vissen een pré. Maar een springende forel lost al heel snel een weerhaakloze haak. De uitkomst bleek uiteindelijk een circle hook, het model dat ook gebruikt wordt in de big game visserij. GURU brengt het model CM 1 uit, die in de maten 10 t/m 14 prima resultaten geven en bijna geen lossers. Ook Preston heeft zo'n weerhaakloze circle hook (die van Mustad heeft een weerhaak, die moet je dan eerst plat knijpen).
Met deze haak sla je niet aan, je draait strak op de vis en die haakt zich dan zelf, meestal in de lip of in mondhoek. Bij slikken heb je wel een speciale hakensteker nodig, omdat je een draaiende beweging moet maken om de haak te lossen.
De montages die ik maak kun je onderverdelen in 2 types: vlokdobbers met centraal gat en waggler montage zoals op de matchhengel. De vlokdobber met centraal gat wordt voorzien van een stuitje, er zit een bulklood onder en daaronder de wartel met onderlijn. De waggler wordt tussen loodhagels opgesloten. Belangrijk is dat de afstand tussen haak en wartel kleiner is dan de afstand wartel tot dobber. Beide montages rem je af op het einde van de worp, zodat de lijn zich strekt en niet in de war raakt. Bij de waggler kun je de lijn dan onderwater slaan zodat de dobber stil blijft liggen. De vlokdobber zal driften als er wind staat. Beide montages kunnen goed vis opleveren. Gebruik een niet te lichte montage, de plop van de dobber die in het water valt, lokt 9 van de 10 keer de vis aan.
De vangsten zijn het beste de laatste 2 uur voor zonsondergang en 's morgens vroeg bij het eerste licht. Naast forel kun je dan ook nog getrakteerd worden op mooie luchten.
Tight lines!
Peter